Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Τσίτσιο, το λιμάνι φεύγει…


Ένα αποκεφαλισμένο κοτόπουλο τρέχει πέρα-δώθε μέσα στο κοτέτσι πλήρως ανυποψίαστο για το γεγονός πως απέχει μόνο μερικά δευτερόλεπτα από τον αναπόφευκτο θάνατο.
Αυτή είναι σήμερα, Μάρτιος του 2017, η εικόνα της Ελλάδας.

Μόλις πριν από λίγο συναντήθηκαν στις Βερσαλλίες οι αρχηγοί Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας και συμφώνησαν στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ερήμην των υπολοίπων μελών) και στη δημιουργία ενός Άξονα από τους τέσσερις με τους άλλους να περιστρέφονται γύρω-γύρω, σαν γαϊτανάκι, κάνοντας θελήματα και τραγουδώντας χαζοχαρούμενα. Τέρμα οι αλληλεγγύες, οι χρηματοδοτήσεις, τα κεκτημένα, τα δικαιώματα για βέτο στις αποφάσεις τους…
Μόλις πριν από λίγο συναντήθηκαν στην Αττάλεια της Τουρκίας οι αρχηγοί των στρατών Τουρκίας, Ρωσίας και ΗΠΑ και μετά τη νίκη τους επί του ISIS μοίρασαν την περιοχή, αντιγράφοντας τη Γιάλτα. Το αν οι συμφωνηθείσες «ανακατατάξεις» σταματούν στα Τουρκικά παράλια και δεν προχωρούν δυτικότερα, θα το δούμε…

Κι εμείς τι κάνουμε;

ΟΙ ΜΕΝ…
Σύσσωμη σχεδόν η πολιτική ηγεσία, τα μέσα ενημέρωσης και ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού κρέμονται από τα χείλη ενός Σόϊμπλε και όλοι δηλώνουν πρόθυμοι να  υποστούν τον χειρότερο εξευτελισμό αρκεί να μην ακουστεί από αυτά τα χείλη η φοβερή λέξη “Grexit”.

Οκτώ χρόνια κουβαλάνε στην πλάτη τους ένα θηριώδες χρέος για το οποίο είναι ύβρις ακόμα και το να ρωτήσει κανείς “πόθεν προέκυψε”,
- διέλυσαν στο όνομά του την εθνική κυριαρχία, την εθνική οικονομία, το κοινωνικό κράτος, τις εργασιακές σχέσεις, τον παραγωγικό ιστό της χώρας,
- ξεπούλησαν στο όνομά του λιμάνια, αεροδρόμια, “φιλέτα” γης, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας,
- αποχωρίστηκαν τα παιδιά τους που έφυγαν μετανάστες στο εξωτερικό,
- αποχαιρέτησαν τους γονιούς τους που αυτοκτόνησαν,
- πληρώνουν φόρους που ακόμα και οι Οθωμανοί θα ντρέπονταν να επιβάλλουν,
- ετοιμάζονται για την επερχόμενη δήμευση του σπιτιού και της περιουσίας τους…
…και τι κέρδισαν;  Το χρέος τριπλασιάστηκε, η χώρα εκποιήθηκε, οι επενδυτές δεν πιάστηκαν κορόιδα να επενδύσουν σε ένα διαλυμένο ευρωπαϊκό Μπανγκλαντές, χωρίς καταναλωτική δύναμη και με αστρονομική φορολογία, αλλά “δόξα να ’χει ο γιαραμπής είμαστε στο ευρώ”!

Όμως… “Τσίτσιο, το λιμάνι φεύγει” όπως έλεγε και ο Φράκο στον σύντροφό του Τσίτσιο κοιτάζοντας μέσα από το φινιστρίνι  ενός πλοίου που μόλις σαλπάριζε, σε μια από τις αξέχαστες ταινίες του ιταλικού δίδυμου κατά την δεκαετία του ’70.
Οι “εταίροι” μας στην Ευρώπη, μια συμμορία λύκων που χάρη στα παραισθησιογόνα των ΜΜΕ τις βλέπουμε σαν αδελφές του ελέους, αφού μας έγδαραν ζωντανούς μας πετάνε στον κάδο σαν στημένη λεμονόκουπα.
Σχέδιο για το τι θα κάνουμε τώρα μέσα στον κάδο δεν έχουμε. Και… δικαιολογημένα, αφού “η θέση μας μέσα στην ΕΕ και μάλιστα μέσα στο σκληρό πυρήνα της, το ευρώ, είναι αδιαπραγμάτευτη” όπως επαναλαμβάνει διαρκώς και ο μεγάλος μας φύλαρχος. Το ότι θα βρεθούμε χωρίς τη δική μας θέληση στη τρίτη ή τέταρτη ταχύτητα, σαν νέγροι σκλάβοι στις φυτείες του Νότου, με έναν Ερντογάν δίπλα να μας δείχνει τα δόντια του, ποιος το περίμενε;

Αυτά από τους χοντρούς με τα πούρα, τους μισθοφόρους τους, τους τυφλούς ή εθελοντές τυφλούς Ευρωπαϊστές και Ευρωλιγούρηδες.

ΚΑΙ ΟΙ ΔΕ…

Οι υπόλοιποι; Εμείς που βλέπουμε πως το τρένο μας εδώ και οκτώ χρόνια έχει καταληφθεί από συμμορίες ληστών και πάει ακυβέρνητο στον γκρεμό, τι κάνουμε;

Έχοντας χάσει σε χρόνο ρεκόρ όλα όσα κερδήθηκαν με αιματηρούς αγώνες επί δεκαετίες
- ως νέοι έχουμε βουλιάξει στα κινητά μας (το νέο όπιο του λαού), αφού δουλειές δεν υπάρχουν και “τίποτα δεν αλλάζει” όπως μας δασκάλεψαν το σύστημα αλλά και οι γονείς μας,
- ως ενήλικες είτε έχουμε παραιτηθεί πεπεισμένοι πως ζούμε σε χώρα ραγιάδων, είτε περιμένουμε ένα μεσσία να κατέβει με άσπρο μανδύα από τα σύννεφα και να τιμωρήσει τους κακούς, είτε κάνουμε “αντάρτικο” στο facebook και στο twitter. Καταγγέλλουμε τους απατεώνες που μας κυβερνούν αλλά και τους “φίλους” μας στα social media που δεν ξυπνάνε και δεν βγαίνουν στο δρόμο ώστε να ακολουθήσουμε κι εμείς. …Λέμε τώρα… Μια και είμαστε της άποψης πως όσοι κατέβουν και πετάξουν μια μολότοφ είναι τραμπούκοι, προβοκάτορες, αναρχικοί, αλήτες, αντιεξουσιαστές, κουκουλοφόροι...
- ως φιλόδοξοι να σώσουμε την πατρίδα δια της κοινοβουλευτικής οδού, κάνουμε ένα κόμμα. Κι έχουμε καμιά εικοσαριά τέτοια κόμματα που αρνούνται να τα βρούνε μεταξύ τους γιατί “οι διαφορές είναι χαοτικές”: Άλλος ψηλός άλλος κοντός, σε άλλον αρέσουν οι μελαχρινές, σε άλλον οι ξανθιές…

ΟΠΟΤΕ…

Να σου πω τι σκέφτεσαι τώρα αναγνώστη; Αυτό: “Ωραία... Και τι προτείνεις να κάνουμε ρε φίλε;”

Επειδή δεν βλέπω ανάμεσά μας έναν Κολοκοτρώνη, έναν Τσε Γκεβάρα ή έναν Λένιν που δεν περίμεναν τον κυρ-Μήτσο να βγει πρώτος ώστε να ξεκινήσουν την επανάσταση και
επειδή μόνο ένα από τα κόμματα της Βουλής θα μπορούσε να ηγηθεί ενός αγώνα σωτηρίας αλλά δεν ξέρει πως, δεν μπορεί ή δεν θέλει κι έτσι μας λέει πως περιμένει να “ωριμάσουν οι συνθήκες” (πότε ωριμάζουν τα σάπια;) πηγαίνοντας στο μεταξύ στο κυβερνείο (Ποια Βουλή; Στο Χίλτον!) για να ζητήσει συλλογικές συμβάσεις. (Φανταστείτε στην προηγούμενη γερμανική κατοχή, το ΕΑΜ να πήγαινε έξω από του Ζόναρς -πάνω από το οποίο ήταν η γερμανική διοίκηση- και να διαδήλωνε ζητώντας… αυξήσεις μισθών),
λέω τούτο:

Αυτοί που ακολουθούν τα πολλά εκτός Βουλής κόμματα και σχηματισμούς που ευαγγελίζονται σήμερα έξοδο από την Ευρωφυλακή, διαγραφή του παράνομου χρέους και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα να απαιτήσουν από τις ηγεσίες τους εδώ και τώρα εθνικό μέτωπο με συμφωνία πάνω σε αυτά -και μόνο αυτά- τα τρία πράγματα.
Όχι όμως για να περιμένουν απλά τις εκλογές αλλά για να δώσουν με τη συμμαχία τους μια ελπίδα επιτέλους στους Έλληνες ότι κάτι μπορεί να γίνει και να οργανώσουν στα σοβαρά -και όχι στα λόγια- την αντίστασή τους στα χαράτσια, στους πλειστηριασμούς, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Αν οι ηγέτες αυτών των κομμάτων σας πουν τα γνωστά “μα και μου” και τα “έλα τώρα με ποιόν και με ποιούς”, εγκαταλείψτε τους πάραυτα. Είναι οι νέοι Λεβέντηδες. Θα πάρουν την καρέκλα -αν την πάρουν, με ένα ανίκανο για όποια αλλαγή 3%- και εις υγείαν τα κορόιδα…

Όσοι όμως δεχτούν και το κάνουν θα σημαίνει πως εννοούν αυτά που σας λένε. Προτιμούν να τους γράψει η ιστορία παρά να τους γράψει στα κατάστιχά της σαν πελάτες μια Τράπεζα των Κέιμαν Άιλαντς. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου